Vorige week was ik in gesprek met een 62 jarige vrouw over een loopbaanvraagstuk. Ze vertelde haar levensverhaal met hoogte- en dieptepunten, pijn en verlangen.
Elke keer weer kostbaar als mensen dit delen, daar is moed voor nodig.
Deze ontmoeting raakte mij heel diep. Op mijn vraag aan het einde van het gesprek hoe ze onze ontmoeting had ervaren zij ze: ‘ik heb nog nooit zo’n gesprek in mijn leven gehad’. ‘Maar wat bedoel je?’ vroeg ik. ‘De vragen die je stelt, je open houding en echte interesse geven mij het gevoel dat ik er echt toe doe’.
Mooi! En tegelijk komt het binnen als: au, dat doet zeer. Wij mensen zijn allemaal op zoek naar verbinding en we willen ervaren dat we gekend en geliefd zijn. Waren waren deze mensen in haar leven?
Ben jij die vriend voor de ander op het werk? Wil je de ander ontmoeten? En mogen alle vragen op tafel komen?
Toen ik naar huis reed was het met een dankbaar gevoel, elke ontmoeting kan betekenisvol zijn.
Wat ben ik blij dat ik dit werk doe en een stukje mee mag lopen op iemands levenspad.